źródło: Państwowe Muzeum Etnograficzne w Warszawie
Gdy na początku XXI w. technika transferu z filmowych materiałów analogowych do formy cyfrowej stała się bardziej dostępna, Państwowe Muzeum Etnograficzne w Warszawie rozpoczęło digitalizację archiwalnych zbiorów filmowych zarejestrowanych na taśmach światłoczułych. Tworzone wtedy kopie cyfrowe były zapisywane w najwyższej dostępnej jakości znanej z płyt DVD oferujących rozdzielczość 720 x 576 pikseli. Obecnie w ramach projektu „Postscriptum dźwiękowe. Nowe oblicze archiwalnych filmów” powtarzamy ten proces. Dlaczego? Celem jest uzyskanie możliwie najwyższej jakości i najlepszego cyfrowego odwzorowania oryginału. Dla taśm światłoczułych 16 mm, na których nasze filmy były nagrywane, maksymalnie możliwą do uzyskania rozdzielczością jest 2K, czyli 2040 x 1080 pikseli. Przedstawiamy tę różnicę jakościową na przykładzie fragmentu filmu Krzysztofa Chojnackiego i Piotra Szackiego z 1982 roku – „Wyrób fajek na Podhalu”.
Projekt „Postscriptum dźwiękowe. Nowe oblicze archiwalnych filmów” dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego.
Projekt „Postscriptum dźwiękowe. Nowe oblicze archiwalnych filmów” dofinansowano ze środków Samorządu Województwa Mazowieckiego, organizatora Państwowego Muzeum Etnograficznego w Warszawie.
