Rozprzestrzenianie się gazet w XVII wieku utorowało drogę dziennikarstwu wojennemu, jednak dziennikarstwo wojenne zostało wykształcone dopiero w połowie XIX wieku. Relacje korespondentów wojennych stały się szczególnie ważne podczas wojny meksykańsko-amerykańskiej (1846-1848), czasami nazywanej „pierwszym wydarzeniem medialnym w historii”. Od tego czasu gazety zaczęły częściej wysyłać reporterów do stref wojennych, a rozwój telegrafu w 1844 r. Pozwolił na szybsze przesyłanie wiadomości na większe odległości, podczas gdy tradycyjna poczta wciąż podróżowała parowcem, zwykłą pocztą lub pocztą konną.
W tym samym czasie wojna zainteresowała fotografów. Używając wczesnej i unikalnej metody fotograficznej wynalezionej w 1839 roku, jeden lub więcej dagerotypów dokumentowało amputacje nóg w szpitalach cywilnych i wojskowych w Meksyku. Autentyczność i bezpośredniość wykonanych zdjęć jest podobna do tego, w jaki sposób fotoreportaż zaczyna być wykorzystywany w przyszłości. Zanim postęp technologiczny umożliwił drukowanie fotografii w latach osiemdziesiątych XIX wieku, przekształcano je w odbitki lub szkice do gazet i magazynów ilustrowanych. Ze względu na długi czas naświetlania wymagany do fotografii na polu bitwy, większość scen batalistycznych na ekranie przedstawia ofiary, co wzbudziło antywojenne nastroje wielu widzów[1]. Zrewolucjonizowanie sposobu relacjonowania konfliktów zbrojnych miało wpływ na fotografię Rogera Fentona[2], który był pierwszym fotograficznym korespondentem wojennym.
Urodził się w Heywood w hrabstwie Lancashire w Anglii w 1819 roku i podczas gdy jego wykształcenie przygotowywało go do bycia prawnikiem, rozwinął fascynację fotografią[3], ponieważ technika ta nabierała rozpędu.
Był rok 1855, kiedy Korona Brytyjska wysłała Rogera Fentona na Krym, aby uchwycił momenty z trwającej wojny krymskiej między Imperium Rosyjskim a koalicją Wielkiej Brytanii, Francji, Imperium Osmańskiego i Królestwa Sardynii. Pomimo ograniczeń technologicznych w fotografii obiektyw Fentona uchwycił żołnierzy i oficerów w otoczeniu wojny.
Fotografowie wojenni na całym świecie wykorzystują swoje talenty do ujawniania realiów konfliktów zbrojnych od czasów wojny na Krymie. To właśnie wysiłki tego pioniera odegrały zasadniczą rolę w uznaniu fotoreportażu za istotną dziedzinę dziennikarstwa. Publikowanie materiałów przedstawiających żołnierzy rannych lub zabitych było postrzegane jako naruszenie prywatności. We wczesnych latach reporterzy stanęli przed trudną decyzją, czy konieczne było ujawnienie tych scen opinii publicznej, aby w pełni oddać surową rzeczywistość wojny, czy też uszanować prywatność osób na zdjęciach, nie publikując ich.
[1] Tamże, s. 27.
[2] K. Lejko Fotografie z okresu Powstania Styczniowego w zbiorach Działu Ikonografii Muzeum Historycznego m. st. Warszawy, Almanach Muzealny 2, Warszawa 1999, s. 201-232.
[3] https://www.loc.gov/collections/fentaon-crimean-war-photographs/about-this-collection/ [dostęp: 18.03.2023].
